κηπούρι(ν)

κηπούρι(ν), τὸ (Μ)

(για την Εδέμ) μικρός κήπος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κῆπος + κατάλ. -ούρι(ν) (< ουσ. σε -ουρος + υποκορ. κατάλ. -ιον), πρβλ. καλαθ-ούρι, σπιθ-ούρι].